Zeer weinig technische onderwerpen van het Congress of Surveying

Hallo, lieverd, het is geweest een congres echt productief, belangrijk voor Guatemala en een belangrijk moment voor de Midden-Amerikaanse regio. Voordat we het hebben over de technische aspecten van het evenement -dat interesseerden alleen mijn lezers- waarmee ik de komende dagen zal worden verrusten, wil ik profiteren om iets van de context vrij te laten komen die ik in de vrije draden heb kunnen benutten en dat je zeker in de categorie vrije tijd en inspiratie blijft.

Het is vreemd om in de stem van anderen de naam Geofumadas te horen, de paraplu waaronder ik bij deze gelegenheid ben gekomen. Ik ben tevreden dat deze inspanning na het begin als blog, nu met meer dan 37,000 maandelijkse bezoekers, wordt overwogen vanwege zijn bijdrage aan de Spaanstalige geospatiale context, en dan juicht het toe als een professor je vertelt dat zijn studenten hem als een bibliografische bron noemen zonder te kunnen voltooien de naam van de auteur voor zijn anonimiteit. Dingen in het leven, terwijl je het niet van anderen hoort, zie je het niet in een bredere dimensie van online opmerkingen of consultaties in de chat. Om deze prelude af te sluiten, moet ik je zeggen dat het een voorrecht was om het podium te delen met mensen die leiders zijn in kwesties van territoriaal management, zoals Martin Wubbe van het Kadaster, Diego Erba van Lincoln Institute, Javier Morales van ITC, Mario Pimetto van Cadastre de Córdova en Jean Roch Lebbeau van SEGEPLAN.

Ik heb je gemist toen ik aankwam in Quetzaltenango, drie uur van de hoofdstad plus de tijd van de poging om het vliegveld te verlaten in een stad die tijdens de spits behoorlijk druk is. Dit gedeelte bevatte een gesprek onderweg en een tijdje slaap evenredig met de verandering in hoogte die het grijze haar rechtvaardigt, @ 14.66 lineaire kilometers en @ 113.47 in de hoogtedelta bij de waterscheiding van de bergen, daar bij het linker jukbeen van de Totonicapán-partities die 3,330 meter boven zeeniveau bereiken (niet op de weg).

Teder, ik begrijp dat dit is een enorme verwarring is niet nodig in dit artikel, maar het is een deel van terug te gaan, op zoek net zoals ik wolken kruiste voeten 33,000 de rand van de UTM 15N en 16N gebieden, testen GaiaGPS op de iPad om te zien wat de satellieten op deze hoogte en snelheid vastleggen. Ik kijk er naar uit om @home aan te komen, om de jongens heen te rennen en te genieten van de magie van de 14 jaar huwelijk en mogelijk meer dan 17 jaar weten dat je daar bestond. Vreemde combinatie van waanzin, passie en die duidelijke smaak om voor je uiterlijk te zorgen, die contrasteert met de stijl van deze andere gek die vindt dat kleding alleen een vereiste is om de straat op te gaan.

Ik zeg je, het was goed om te delen met een voormalig kostschoolleraar in mijn middelbare schooljaren, dat hij in die grote toevalligheden een paar maanden geleden hier in Quetzaltenango woonde. Interessant, 24 jaar later at hij met zijn gezin en genoot van een goede Jocóm, een maaltijd uit deze regio met kip in een groenachtige soep, geroerd met warme tortilla's, rijst en kaneelthee die de open veelhoek van de ziel compenseren die de mijlen ... niet de extra kilo's. De draden die dit hele verhaal binden, hebben me er niet van kunnen weerhouden om me momenten uit mijn jeugd te herinneren, toen de nog steeds slechte gewoonten van de FMLN-guerrillastrijders me vrijheid zoeken in een ander land en merkte mijn plezier om te reizen.

In Quetzaltenango heb ik in de Posada Bonifaz gelogeerd, alleen heb ik je gezelschap bijna gevoeld alsof je hier was. De plaats bestaat al sinds 1936, het is een erg gezellige plek die ik aanbeveel, naast het park en onderdeel van een context die niet te vermijden is met de lichten van de nacht en een goede jas want de kou is een ander verhaal. Dit historische centrum is een waardevol bewijs van een jarenlang veilig werk van de gemeente voor het herstel van een historisch erfgoed uit het koloniale tijdperk.

Later heb ik ook ander waardevol bewijs kunnen zien van die jaren van de Spaanse Kroon; de Hermitage van El Carmen in Salcajá; de oudste katholieke kerk in Midden-Amerika, gebouwd rond 1524 toen de Spanjaarden echte indringers waren; En niet per se zoals ze nu doen met de gvSIG Foundation, maar met dezelfde geest waarvan het lijkt dat ze na verloop van tijd niet zullen verliezen.

Ik had graag willen samenvallen met het kermisseizoen, in de maand augustus ter ere van Saint Louis, koning van Frankrijk; tijd waarin sporen van het ontastbare weerklinken; Hoewel het bij het aanbreken van de dag op vrouwen springt die hun kinderen op hun rug dragen, gekleed in de kleurrijke typische klederdracht: een soort blouse genaamd Güipil en zoiets als een rok bekend als Corte, kenmerken die zijn gebleven in de trots van de wortels die niet afsterven ook al zijn er nog maar weinig takken over. Het is jammer dat de Flying Stick Dance niet meer wordt beoefend, waarbij een rechtopstaande stam in het vierkant het draaipunt vormde van een roterende mand, waaraan twee mensen in een lus hingen, draaiend in het gevoel dat niet alleen hun ogen eruit springen door de centripetale draai bij elk π / 4. Het zal bij een andere gelegenheid zijn dat u mij vergezelt, dat ik door Rabinal of Baja Verapaz ga waar ze zeggen dat het nog steeds beoefend wordt.

Nu zijn er nauwelijks schoolparades, ritten, stierengevechten en enkele van de mixen die de Spanjaarden naar de dansen brachten; het is nog steeds lekker als het vergezeld gaat van een goede kippensoep Papa's Paches en de uitwisseling van goede grappen in gezond / acceptabel ziek als alleen de Midden-Amerikanen kunnen tellen.

Zo teder, dit was de lichtheid van een reis die een goede smaak in mijn mond achterlaat, meer dan de culturele context rond de Salamá-rivier, ik moet toegeven dat de rol van mensen die de voorwaarden voor de academie hebben geteisterd doel in zijn rol van duurzaamheid van de geospatiale sector. Het is ironisch en merkwaardig dat al dit werk dat de Universiteit van San Carlos doet niet in Guatemala-Stad plaatsvindt, dus omdat het in de op een na belangrijkste Chapina-stad is, zullen alle gemeenten die samenkomen met deze vallei een aanzienlijke uitdaging aangaan in de komende 10 jaren. We zullen zien of ze de oude hoofdstad van het Quiché-koninkrijk eren, toen het Xelaju heette en vervolgens Pedro de Alvarado La Tierra del Quetzal in de Azteekse taal. Ik heb het duidelijk gezien in de gezichten van sommige jongens die nog maar net in de eerste jaren van hun carrière zitten, en dat is goed voor iedereen.

Inspirerend, maar ik moet terugkeren naar mijn stoned liedjes, die me met de snoek op het puntje van mijn tong hebben. Bovendien hebben ze net gezegd dat elektronische apparaten moeten worden uitgeschakeld, en ik wil de oorspronkelijke betekenis van het artikel dat voor het eerst begon en letterlijk in de wolken belandde op een pure iPad, niet wegnemen. Dus bedankt voor het verzamelen van oren van dit tarweveld, het begrijpen van mijn tijd en het begeleiden van mij voorbij het denken op deze reis. Over een paar minuten zal ik landen, en het zal goed zijn om weer die taal te horen die alleen jij en ik begrijpen, die moet hebben bestaan ​​voordat ik je ontmoette en die 's nachts nog steeds kevers in de lever en tranen met pijnlijke botten doet roeren.