AutoCAD Basics - Sectie 1

HOOFDSTUK 2: DE ELEMENTEN VAN HET INTERFACE

De programma-interface, zoals het is geïnstalleerd, heeft de volgende elementen, die van boven naar beneden worden weergegeven: het toepassingsmenu, de snel toegangswerkbalk, het lint, het tekengebied, de werkbalk status en enkele extra items, zoals de navigatiebalk in het tekenveld en het opdrachtvenster. Elk op zijn beurt met zijn eigen elementen en bijzonderheden.

Degenen die het Microsoft Office 2007- of 2010-pakket gebruiken, weten dat deze interface veel overeenkomt met programma's zoals Word, Excel en Access. In feite is de interface van Autocad geïnspireerd door het Microsoft Options Ribbon en hetzelfde geldt voor elementen zoals het applicatiemenu en de tabbladen die de opdrachten verdelen en organiseren.

Laten we de elementen die de Autocad-interface zorgvuldig maken, zien.

2.1 Het toepassingsmenu

Zoals vermeld in de vorige video, is het applicatiemenu de knop die wordt weergegeven door het pictogram van het programma zelf. De belangrijkste functie is het openen, opslaan en/of publiceren van de tekenbestanden, hoewel er enkele extra functies zijn geïntegreerd. Het bevat een tekstvak waarmee u programmaopdrachten snel en met een definitie ervan kunt verkennen en lokaliseren. Als u bijvoorbeeld "polyline" of "shading" typt, krijgt u niet alleen de specifieke opdracht (indien aanwezig volgens uw zoekopdracht), maar ook gerelateerde.

Het is ook een uitstekende ontdekkingsreiziger van tekenfiles, aangezien ik iconen met voorlopige weergaven van hen kan presenteren, zowel die die open zijn in hun huidige tekensessie als die welke onlangs zijn geopend.

Het moet worden toegevoegd dat het toepassingsmenu toegang geeft tot het dialoogvenster "Opties" dat we meer dan eens in deze tekst zullen gebruiken, maar vooral in paragraaf 2.12 van hetzelfde hoofdstuk om redenen die daar zullen worden uitgelegd.

2.2 Quick Access Toolbar

Naast het "Toepassingsmenu" zien we de Quick Access Bar. Het heeft een werkruimteschakelaar, een onderwerp waar we binnenkort op een bepaalde manier naar zullen verwijzen. Daarin hebben we ook knoppen met enkele veelvoorkomende commando's, zoals een nieuwe tekening maken, openen, opslaan en printen (tracing). We kunnen deze balk aanpassen door een programmaopdracht te verwijderen of toe te voegen. Wat ik niet aanraad, is dat je het doet zonder de zeer handige knoppen voor ongedaan maken en opnieuw uitvoeren.

Om de balk aan te passen, gebruiken we het dropdown menu dat verschijnt met de laatste regel rechts. Zoals u in de video van deze sectie kunt zien, is het gemakkelijk om sommige commando's in de bar te deactiveren of een aantal andere te activeren die in de lijst worden voorgesteld. Van zijn kant kunnen we elk ander commando toevoegen door gebruik te maken van de optie Meer commando's ... vanuit hetzelfde menu, dat een dialoogvenster met alle beschikbare commando's opent en waaruit we ze naar de balk kunnen slepen.

Het is belangrijk om op te merken dat er in dit menu een optie is die we uiteindelijk in de tekst kunnen gebruiken. Dit is de optie Toon menu bar. Hierdoor wordt het volledige commando-menu dat wordt gebruikt in 2008 en vorige versies geactiveerd, zodat gebruikers die eraan gewend zijn, het lint kunnen afzien of een minder pijnlijke overgang daaraan kunnen geven. Als u een versie van Autocad gebruikt voor 2009, kunt u dit menu activeren en de commando's vinden waar het was. Als u een nieuwe gebruiker bent van Autocad, is het ideaal om aan te passen aan het lint.

Laat me daarom een ​​idee voorstellen dat we meerdere keren in de tekst zullen herhalen (en meer uitgebreid uitleggen). Toegang tot de Autocad commando's die we in deze cursus gaan studeren, kunnen op vier verschillende manieren worden uitgevoerd:

Via het lint van opties

Met behulp van de "klassieke" menubalk (om het iets te noemen) die wordt geactiveerd op de manier die in de video wordt getoond.

Schrijven van de opdrachten in het opdrachtvenster zoals we later zullen studeren.

Druk op een knop op de drijvende werkbalken die we ook snel zullen zien.

2.3 Het lint

We hebben al gezegd dat het autocad lint is geïnspireerd door de interface van de Microsoft Office-programma's 2007 en 2010. Vanuit mijn oogpunt is het een amalgam tussen traditionele menu's en werkbalken. Het resultaat hiervan is de reorganisatie van de opdrachten van het programma in een bar die georganiseerd is in chips en deze worden op hun beurt verdeeld in groepen of secties.

De titelbalk van elke groep, in het onderste deel ervan, bevat gewoonlijk een kleine driehoek die, wanneer ingedrukt, de groep uitbreidt met commando's die tot dan toe verborgen waren. De duimtaak die verschijnt, stelt u in staat om ze op het scherm te repareren. In sommige gevallen vindt u naast de driehoek een dialoogvenster (in de vorm van een pijl), afhankelijk van de betreffende groep.

Onnodig te zeggen dat het lint ook aanpasbaar is en dat we er secties aan kunnen toevoegen of verwijderen, maar dat zullen we bespreken in het onderwerp "Interface aanpassen" in paragraaf 2.12 hieronder.

Wat het nuttig kan zijn om meer ruimte in het tekengebied te krijgen, is de mogelijkheid om de tape te minimaliseren door de opdrachten te verbergen en alleen de bestandsnamen te verlaten, of alleen de bestandsnamen en hun groepen te tonen. Een derde variant toont de namen van tokens en de eerste knop van elke groep. Deze opties worden weergegeven in de volgende video, evenals de mogelijkheid om het commandoband in een drijvende paneel op de interface om te zetten. Echter, in mijn bescheiden mening heeft geen van de vorige veranderingen een echt praktisch gevoel, maar uiteindelijk is het nodig om het te beoordelen als onderdeel van de studie op de interface. Wat daarentegen aantrekkelijk vind, zijn de hulpmiddelen op het scherm die verband houden met het lint. Als u de muisaanwijzer over een commando houdt, zonder erop te drukken, verschijnt niet alleen een venster met beschrijvende tekst, maar zelfs met een grafisch voorbeeld van het gebruik ervan.

Laten we voorbeelden zien van bovenstaande in de volgende video.

2.4 Het tekengebied

Het tekengebied beslaat het grootste deel van de Autocad-interface. Hier creëren we de objecten die onze tekeningen of ontwerpen vormen en bevatten ook elementen die we moeten weten. In het onderste deel hebben we het gebied van presentatie tabbladen. Elk van hen opent een nieuwe ruimte voor hetzelfde ontwerp om verschillende presentaties te maken voor publicatie. Dit is het onderwerp van het hoofdstuk dat zich toelegt op de publicatie van tekeningen. Rechts hebben we drie gereedschappen die dienen om de tekeningen in verschillende standpunten te regelen voor hun ontwikkeling. Deze gereedschappen zijn: ViewCube, de navigatiebalk en een ander die eruit afgeleid is en dat kan drijven in het tekengebied, genaamd SteeringWheel.

Het is duidelijk dat het kleurenschema van het tekengebied aangepast kan worden, zoals we later zullen zien.

2.5 Het opdrachtregelvenster

Onder het tekengebied hebben we het Autocad commando venster. Het begrijpen hoe het met de rest van het programma in wisselwerking is, is zeer belangrijk voor het gebruik ervan. Wanneer we op een knop op het lint drukken, geven we het programma een opdracht om wat actie te doen. We geven een opdracht aan, om een ​​object op het scherm te tekenen of te wijzigen. Dat gebeurt met elk computerprogramma, maar in het geval van Autocad wordt dit ook onmiddellijk weergegeven in het opdrachtregelvenster.

Het command line venster laat ons toe om nog meer te communiceren met de commando's die we in Autocad gebruiken, omdat we bijna altijd tussen latere opties moeten kiezen en / of waarden van lengte, coördinaten of hoeken moeten aangeven.

Zoals we zagen in de vorige video, druk op de knop op het lint gebruikt om een ​​cirkel te tekenen, zodat de command line venster reageert vraagt ​​het middelpunt van de cirkel, of om een ​​alternatieve methode om het te tekenen kiezen.

Dit betekent dat Autocad verwacht dat we de coördinaten van het middelpunt van de cirkel aangeven, of die cirkel tekenen op basis van andere waarden: "3P" (3 punten), "2P" (2 punten) of "Ttr" (2 punten tangent en een straal) (wanneer we kijken naar de geometrie van objecten, zullen we zien hoe een cirkel wordt geconstrueerd met dergelijke waarden). Stel dat we de standaardmethode willen gebruiken, dat wil zeggen, het midden van de cirkel aangeven. Aangezien we nog niets over de coördinaten hebben gezegd, laten we genoegen nemen met klikken met de linkermuisknop op een willekeurig punt op het scherm, dat punt zal het middelpunt van de cirkel zijn. Door dit te doen, geeft het opdrachtvenster ons nu het volgende antwoord:

De waarde die we in het opdrachtregelvenster schrijven, is de straal van de cirkel. Wat als we diameter willen gebruiken in plaats van straal? Dan is het nodig dat we Autocad vertellen dat we een diameterwaarde gaan aangeven. Om dit te doen, schrijft u een "D" en drukt u op "ENTER", het "Opdrachtvenster" zal het bericht wijzigen en nu de diameter vragen.

Als ik een waarde inhaal, zou dat de diameter van de cirkel zijn. De lezer waarschijnlijk realiseerde dat de cirkel werd getrokken op het scherm als we de muis bewoog zich met het tekengebied en inclusieve dan elke andere klik de cirkel, ongeacht of ze capturáramos enige waarde of parameter in de Windows command line had getrokken. Het belangrijkste hierbij is echter dat het commando raamvenster ons twee dingen toelaat: a) kies een specifieke procedure om het object te bouwen, in dit voorbeeld een cirkel op basis van het middelpunt en de diameter y; b) waarden geven zodat het voorwerp exacte metingen had.

Daarom is het opdrachtregelvenster de middelen waarmee we procedures (of opties) kunnen kiezen om objecten te bouwen en de exacte waarden ervan aan te geven.

Merk op dat vensteroptielijsten altijd tussen vierkante haken staan ​​en van elkaar worden gescheiden door een schuine streep. Om een ​​optie te kiezen, moeten we de hoofdletter (of letters) in de opdrachtregel typen. Zoals de letter "D" om "Diameter" te kiezen in het bovenstaande voorbeeld.

Tijdens al ons werk met Autocad is de interactie met het opdrachtregelvenster essentieel, zoals we aan het begin van deze sectie hadden aangekondigd; zullen ons helpen om altijd te weten wat de informatiebehoefte van het programma is om aan het bevel te voldoen, evenals het mechanisme waarmee we op de beurt informatie kunnen krijgen over de acties die het programma uitvoert en de tekeningen betrokken. Laten we een voorbeeld van deze laatste zien.

Onder voorbehoud van verdere studie, laten we de knop "Start-eigenschappen-lijst" kiezen. In het "command line" venster kunnen we lezen dat we gevraagd worden om het object "to list" te krijgen. Laten we de cirkel uit het vorige voorbeeld kiezen, dan moeten we op "ENTER" drukken om de selectie van objecten te voltooien. Het resultaat is een tekstvenster met informatie over het gekozen object, zoals het volgende:

Dit venster is eigenlijk een uitbreiding van het opdrachtvenster en we kunnen het activeren of deactiveren met de "F2" -toets.

Zoals de lezer zich waarschijnlijk al heeft gerealiseerd, betekent dat als het indrukken van een knop op het lint een opdracht activeert waarvan de naam wordt weergegeven in het opdrachtregelvenster, we dezelfde opdrachten ook kunnen uitvoeren door ze rechtstreeks in het opdrachtregelvenster te typen. Als voorbeeld kunnen we "cirkel" typen op de opdrachtregel en vervolgens op "ENTER" drukken.

Zoals te zien is, is het antwoord hetzelfde alsof we op de knop "Cirkel" in de groep "Tekening" van het tabblad "Home" hadden gedrukt.

Kortom, we kunnen zeggen dat hoewel u liever alle commando's van het programma door het lint uitvoert, kunt u niet stoppen met het observeren van het opdrachtregelvenster om de latere opties te kennen. Zelfs er zijn een paar opdrachten die niet beschikbaar zijn in het lint of in het menu van eerdere versies en waarvan de uitvoering noodzakelijkerwijs via dit venster moet gebeuren, zoals we destijds zullen zien.

Vorige pagina 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12Volgende pagina

4 reacties

  1. Het is erg goed gratis onderwijs, en deel het met mensen die niet genoeg economie hebben om het autocad programma te studeren.

Laat een reactie achter

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Verplichte velden zijn gemarkeerd met *

Terug naar boven knop