Organisatie tekeningen met AutoCAD - 5 sectie

24.3 Beheer van externe referenties

Wanneer een tekening talrijke externe referenties bevat en dit op zijn beurt een goed aantal lagen en verschillende elementen, kan de controle ingewikkeld worden. In veel gevallen wij bovendien kan een externe referentie in een tekening voor doeleinden van vergelijking elders in design, maar zodra gecollationeerd heeft geen zin de verwijzing op het scherm gedurende een bepaalde tijd. Vergeet niet dat externe verwijzingen niet alleen tijdrovend opnieuw getekend op het scherm, maar kan ook vullen met elementen die, voor een periode, is het nutteloos om te blijven. Gezien het feit dat is het idee achter externe referenties, om te dienen als een verwijzing die niet permanent op het werk vereist is, moeten zij in staat om gemakkelijk te worden gedownload (of opgeladen weer, indien van toepassing) of zelfs van de tekening verwijderd. Voor deze en andere taken bevat Autocad een dialoogvenster dat juist dient om externe referenties te beheren. Het bijbehorende commando is Refx.

Van zijn kant is het zeer waarschijnlijk dat eenmaal een ontwerpproject is voltooid, het in een enkel Autocad-bestand is geïntegreerd, waardoor de externe referenties een intrinsiek deel van de definitieve tekening vormen, alsof het een blok was. Dit voorkomt het gevaar dat het bestand wordt bewerkt of verwijderd op het netwerk. Om een ​​externe verwijzing naar de tekening aan te sluiten, gebruiken we de overeenkomstige optie van het contextuele menu dat we in het vorige menu zagen.

Het verschil tussen beide opties is de manier waarop de objecten van de referentie in de huidige tekening zullen worden geïntegreerd. In beide gevallen integreert de referentie al zijn blokken, lagen, tekststijlen, weergaven, SCP en andere objecten met de naam die het bevat. Als we kiezen voor lidmaatschap, wordt de naam van al deze objecten voorafgegaan door de naam van het referentiebestand. Als we Insert gebruiken, verdwijnt de naam van het bestand, waarbij alleen de naam van het object wordt verlaten. Het risico is dat de huidige tekening onder meer lagen, blokken of tekststijlen bevat die gelijk worden genoemd, zodat die definities van de verwijzing naar het verdwijnen zouden verdwijnen (aangezien de huidige tekening voorrang heeft boven de referentie).
Het lijkt me dat gebruikers, volgens een principe van orde, altijd kiezen voor Join over Insert, maar dat hangt af van de werkmethoden die elk aanneemt.
Tot slot zullen er andere gevallen echter, in voorkomend geval niet de externe referentie volledig online en zelfs hechten, maar bouwen op en doe mee onze huidige opstelling de tekst stijlen, blokken bevatten, types van geladen sommige van haar lagen alles en zijn parameters al uitgewerkt.
Om te profiteren van deze individuele bronnen die een externe referentie kan bevatten, gebruiken we het Unirx commando. Er verschijnt een dialoogvenster dat een geclassificeerd lijst bevat van referentieobjecten die aan de huidige tekening kunnen worden toegevoegd. De procedure is dan leeg: klik op het gewenste object en klik op de knop Toevoegen.
Zodra het object aan de huidige tekening is bevestigd, gaat het niet meer uit als de verwijzing wordt verwijderd, omdat het aan de tekening behoort.