Mijn laatste reis in 7 foto's

Niets te maken met de duidelijke straten van twee weken geleden. Maar ondanks het jongleren dat moet gebeuren om niet op een klif terecht te komen, neem je een auto die over de weg komt of vind je een semi-vrachtwagen midden op de weg ...

Om bij deze plek te komen, zit je in het uitkijkpunt en voel je de rust die de zon uitstraalt terwijl je het silhouet van de Pasaquina-vulkaan streelt… het is het risico waard. Het gebied is depressief qua leefomstandigheden, het beste hotel kost US $ 6 per nacht, bescheiden, warm en bescheiden. Vergeten door politici door beroep, nobel van aard, met culturele waarden die niet voorkomen in de boeken van sociale studies, speciaal omdat ze daar zijn.

De rest van de reis is samengevat in de kerken, in alle kleuren en smaken.  Ik herinner me 500 jaar geleden, toen de inheemse traditie van de Guancascos tussen dorpen werd veranderd door de bedevaarten en ontmoetingen van patroonheiligen ... wie weet hoe hij al wat weet.

Het is moeilijk om er te geraken vandaag, met een auto met vierwielaandrijving en straten met ballast. Laten we niet zeggen hoe het zou zijn om steen, kalk, zand en arbeid te vervoeren in tijden dat het importeren van een beest van het schiereiland hetzelfde was als het meenemen van een BMW.

Een architect ontworpen elk model, van een kast, een meesterbouwer werd naar de site uitgevoerd, de rest was vrijwel lokaal vrij.

Dat gedeelte van het verhaal was verloren, en wat door de chronicus werd overeengekomen was geschreven of gewist.

Ja ... de rest wordt samengevat in de kerken. Ze brengen wat pessimistische nostalgie op schrift, maar niet in het echte leven. Het is goed om hier kennissen te ontmoeten, mensen die hun comfort opgeven om ons er goed uit te laten zien, technici van het beste dat ik de afgelopen jaren heb geoogst. 

In de schemering, wanneer de koude weer afkoelt, is het bevredigend om met een goede kop koffie in een gang te zitten, aan het leven te lachen en te onthouden van Tweeter, de wereld is onderweg.

Ga terug naar huis, ga op de vloer van de kamer liggen en laat de kinderen zich op ons werpen ... compenseert voor eventuele vermoeidheid en vult ons met leven ... alweer.